เห็นคุณค่าตนเอง หรือหลงตนเอง

การเห็นคุณค่าในตนเองกับการหลงตนเอง บางทีก็คล้ายกัน แต่ความจริงแล้วห่างไกลกันมาก

เห็นคุณค่าตนเอง คือความรู้ตัวทั่วพร้อม

รู้ในความดี รู้ในความไม่ดี ยินดีในสิ่งดี ๆ ที่มีในตนเอง

เฝ้าระวังตนเองในมุมที่ยังบกพร่อง ทั้งเปิดใจ ยอมรับ ปรับปรุง แก้ไข

พร้อมกันนี้ก็ต้องไม่นำตนเอง หรือสิ่งที่ตนเองเป็นไปเปรียบเทียบกับผู้อื่น ไม่ว่าจะเป็นด้านดีหรือด้านไม่ดีก็ตาม

ส่วนการหลงตนเองนั้นเป็นอีกแบบ…

การหลงตนเอง คือการที่คนคนหนึ่ง มองเห็นตนเองในด้านดีเกินความเป็นจริง ประเมินตนเองสูงเกินกว่าสิ่งที่เป็น

พร้อมกันนี้… ยังนำข้อดีที่ผสมความคิดเข้าข้างตนเองของตน

ไปเปรียบเทียบเพื่อกดทับ กับผู้ที่ตนมีความเห็นว่าด้อยกว่า

ทำให้เกิดการแบ่งเขาแบ่งเรา ว่าเราเหนือกว่าเขา ดีกว่าเขา

เก่งกว่าเขา วิเศษกว่าเขา อย่างนี้เป็นต้น

คุณธรรม 5 ข้อ ที่ป้องกันความหลงตนเองได้คือ

1. สติและความจริงใจกับตนเอง

2. ความอ่อนน้อมถ่อมตน

3. ความพอใจในสิ่งที่ตนมี ไม่เปรียบเทียบตนเองกับใคร

4. การมองผู้อื่นในแง่ดี มองอย่างมีเมตตา

5. มีความละอายใจในความคิดฝ่ายต่ำของตน

ผู้ใดเห็นคุณค่าในตนเอง ย่อมมีจิตใจที่เบาสบาย มีความสุขง่าย

มีกระแสดึงดูดผู้คนให้อยากเข้าใกล้ เป็นคนที่สามารถให้พลังกับผู้อื่นได้

ส่วนผู้ที่หลงตนเองนั้น ย่อมมีจิตใจที่คับแคบ มีชีวิตที่น่าอึดอัด

เพราะเต็มไปด้วยกระแสที่ผลักไสผู้คนให้ถอยห่าง อยู่ด้วยแล้วสูบกินพลังชีวิต

การเห็นคุณค่าในตนเองกับการหลงตนเอง บางทีก็คล้ายกัน แต่ความจริงแล้วห่างไกลกันมาก

เราเป็นคนเช่นไร อย่าเพิ่งด่วนสรุป

โปรดมองให้ดี มองให้ลึก มองให้นาน

เรื่องสำคัญเช่นนี้ ห้ามคิดเข้าข้างตนเองเด็ดขาด…

ที่มา พศิน อินทรวงค์