1. คนที่ยอมเสียเปรียบ เขาไม่เคยเสียเปรียบ
เพราะคนที่ยอมเสียเปรียบย่อมเป็นคนที่มีไมตรีจิต คนที่มีไมตรีจิต ย่อมได้รับโอกาสมากกว่าคนอื่น
คนเรานั้น หากได้รับโอกาสครั้งใหญ่ในชีวิตสักครั้งสองครั้ง ถือว่าคุ้มแล้ว
2. คนที่ชอบเอาเปรียบ เขาไม่เคยได้เปรียบ
เพราะหญ้ากอหนึ่งที่เขากำอยู่ เทียบไม่ได้กับผืนป่าที่เขาได้สูญเสียไป เธอดูคนที่ชอบเอาเปรียบคนอื่นสิ
เวลากิน กินมากกว่าคนอื่น แถมเอากลับบ้านด้วย แต่เวลาจ่ายเงิน กลับไม่ยอมควัก
เอาแต่ชี้โบ๊ชี้เบ๊ทำตัวยุ่งกลบเกลื่อน คนฉลาดจำพวกนี้ไม่เคยเจริญ
3. คนใจแคบ ใจไม่มีทางกว้างเหมือนฟ้าดิน
คนประเภทนี้ใจกลวงและเห็นแก่ตัว วันหนึ่งจะไม่มีใครคบ หากคบก็จำยอมเพราะผลประโยชน์
4. มีแต่ถนอมความสัมพันธ์ ความสัมพันธ์จึงยืดยาว
5. บนทางเดินของชีวิต เราพบปะกับผู้คนมากมาย อันที่จริงก็เพราะมีวาสนาต่อกัน จึงได้พบพาน
ว่ากันว่า คนในครอบครัวนั้น เคยเป็นเพื่อนรักในอดีตชาติ
เพื่อนรักในปัจจุบันชาติ เคยเป็นคนในครอบครัวเมื่ออดีตชาติ
คนที่นำความกลัดกลุ้ม ความยากลำบากมาให้เราในชาตินี้ คือคนที่เราเคยทำร้ายเขาเมื่อชาติก่อน
ฉะนั้น จงถนอมคนในครอบครัว ใส่ใจมิตรสหาย ให้อภัยคนที่ทำร้ายเราในชาติปัจจุบัน เพราะนี่คงเป็นเหตุต้นผลตาม
6. ใจไม่พร่องในสิ่งใด เรียกว่ามั่งมี
เป็นที่ต้องการของทุกคน เรียกว่าล้ำค่า ความสุขไม่ใช่นิสัย แต่เป็นความสามารถอย่างหนึ่ง
เขียนขึ้นในวันที่ใจถูกทำร้าย ใช่ว่าให้ใจกับใครจะได้ใจกลับคืนเสมอไป
ฉันบอกกับตัวเอง “ให้อภัยไม่ใช่คลายพันธนาการใคร แต่เป็นการคลายพันธนาการใจของตัวเอง”
ที่มา นุสนธิ์บุคส์