สิ่งที่ได้มา อาจไม่ใช่ความสุข

ศศิธรทำงานกับบริษัทมาเป็นเวลาเกือบ 10 ปี เมื่อบริษัทมีนโยบายขยายบริษัท

และจะทำการคัดเลือก CEO คนใหม่ เธอจึงเป็นตัวเก็งที่ถูกกล่าวขานถึงมากที่สุด

“พี่ศศิยืนหนึ่งในบริษัทอยู่แล้วค่ะ ทั้งความรู้ความสามารถ ทั้งประสบการณ์ ทั้งอายุการทำงาน”

เพื่อนร่วมงานมักจะเอ่ยขึ้น เมื่อพบเจอกับเธอ

แต่ทว่าเมื่อผลประกาศออกมา ศศิธรกลับไม่ได้เป็น CEO คนใหม่เหมือนที่ใคร ๆ คิด

แม้แต่ตัวเธอที่พูดกับใคร ๆ ว่าไม่ได้หวังตำแหน่งนั้นเลย กลับรู้สึกทั้งโกรธและผิดหวัง ตัวชาไปหมด

เพราะคนที่ถูกเลือกให้เป็น CEO นั้น กลายเป็นคนที่เพิ่งเข้ามาทำงานได้ไม่นาน

ทั้งอายุน้อย และความสามารถก็ห่างเธอเยอะมาก

บ่ายของวันนั้น ศศิธรจึงยื่นใบลาพักร้อนเป็นเวลา 1 เดือน

เธอจัดการซื้อตั๋วและจัดกระเป๋าเดินทาง เพื่อไปเที่ยวอินเดียเพียงลำพังในวันรุ่งขึ้น

เช้าของวันหนึ่งในเมืองพาราณสี เธอเห็นของที่ระลึกในร้านค้าแห่งหนึ่ง ที่เธอถูกใจมาก

มันเป็นตุ๊กตาเซรามิค เจ้าของร้านบอกว่า

“หากคุณเป่าลูกดอกเข้าเป้า ผมยกให้คุณฟรีเลย”

แม้เธอจะไม่มั่นใจ แต่ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ถ้าโชคดีก็ไม่ต้องจ่ายเงิน

เพราะกะด้วยสายตาแล้ว ตุ๊กตาตัวนี้ หากอยู่ในร้านค้าที่มีพรมปูให้เหยียบ ก็น่าจะราคาไม่เบาเลยทีเดียว

ปรากฏว่า เธอเป่าลูกดอกเข้าเป้าตามที่เจ้าของร้านท้าไว้

เขาจึงยกตุ๊กตาเซรามิคนั้นให้เธอฟรี ๆ ศศิธรบอกกับตัวเองเบา ๆ

“โชคร้ายมาเยอะแล้ว จากนี้เป็นต้นไปก็คงจะโชคดีบ้างแหละ”

เธออุ้มตุ๊กตาแห่งความโชคดีออกจากร้าน และนั่งรถไปเที่ยวยังที่อื่น ๆ อีกสองสามที่

จากความรู้สึกพอใจและดีใจ ที่ได้ครอบครองตุ๊กตาตัวโปรด

แต่การนั่งรถที่แสนลำบากในอินเดีย อีกทั้งอากาศอันร้อนอบอ้าว

ผู้คนที่เบียดเสียดกันอยู่ในรถ ประกอบกับความกลัวว่า จะมีใครเดินมาชนหรือกระแทกถูกตุ๊กตาของเธอ

ทำให้ตุ๊กตาตัวโปรด เริ่มทำให้เธอไม่ค่อยมีความสุขกับการเดินเที่ยว เหมือนเมื่อสองสามวันก่อน

ตอนนี้มันกลายเป็นภาระของเธอไปแล้ว

บนรถเมล์ช่วงค่ำที่เธอนั่งกลับโรงแรม ด้วยความเหน็ดเหนื่อย ทำให้เธอเผลอหลับไป

เมื่อถึงป้ายที่เธอจะลง พนักงานเดินมาปลุกเธอให้ตื่น เธอกุลีกุจอรีบเดินลงรถ

จากนั้นก็วิ่งเข้าโรงแรมไป กว่าจะรู้สึกตัว ว่าลืมตุ๊กตาตัวโปรดไว้บนรถเมล์คันนั้น มันก็วิ่งไปจนลับตาเสียแล้ว

แต่ทว่า เธอกลับรู้สึกโล่งอกและสบายใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้สึกเสียดายตุ๊กตาตัวนั้นเลย

ในห้วงหนึ่งของความคิด เธอถึงกับยิ้มให้ตัวเองและอุทานออกมาว่า

“สิ่งที่ได้มา อาจไม่ใช่ความสุขเสมอไป”

เธอตัดสินใจกลับไทยในวันรุ่งขึ้น และจะกลับเข้าไปทำงาน ทั้งที่เหลือเวลาพักร้อนอีกเกือบครึ่งเดือน

เธอเอ๋ย.. เรามักอยากยืนหนึ่ง อยากประสบความสำเร็จ

อยากได้ผัวหล่อ อยากมีเมียสวย อยากมีรถมีบ้าน

มีตำแหน่งหน้าที่การงาน ที่โดดเด่นกว่าคนอื่น

ความจริงแล้ว สิ่งเหล่านี้มันทำให้เธอสุขหรือทุกข์ มันเสริมสร้างหรือทำร้ายเธอกันแน่?

เพราะบางสิ่งที่เธอกำลังครอบครองอยู่ กลับตรึงคำว่าทุกข์ ไว้บนใบหน้าของเธอตลอดเวลา

ที่มา นุสนธิ์บุคส์