ในวันเปิดเทอมวันแรก วิชากฎหมายในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง นักศึกษานั่งรออาจารย์ภายในห้องเรียน
สักพักก็มีอาจารย์ท่านหนึ่งเดินเข้ามา และสิ่งแรกที่เขาทำ คือการถามชื่อคนที่นั่งอยู่ด้านหน้าสุดของห้อง
เมื่อนักศึกษาตอบว่าชื่อ “เนลสัน” จู่ ๆ อาจารย์ก็ไล่นักศึกษาคนนั้นออกจากห้องเรียนแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
และยังบอกอีกว่า ห้ามกลับเข้ามาในห้องจนกว่าอาจารย์จะสอนเสร็จ
เนลสันงงเป็นไก่ตาแตก รวมถึงเพื่อน ๆ ในชั้นทุกคนก็ต่างงงว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา ทุกคนต่างเงียบกับสิ่งที่เนลสันถูกกระทำ
จากนั้น อาจารย์ก็เริ่มถามทุกคนว่า “เรามีกฎหมายไว้เพื่ออะไร”
นักศึกษายังดูกล้า ๆ กลัว ๆ กับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่ก็พากันตอบ เช่น เพื่อให้คนทำผิดถูกลงโทษ เพื่อจัดระเบียบสังคม
เพื่อให้คนอยู่ร่วมกันได้อย่างสงบสุขในกฎเกณฑ์ที่เป็นธรรม และปกป้องสิทธิของประชาชนทุกคน
อาจารย์จึงได้ถามต่อว่า “แล้วที่เนลสันถูกไล่ออกจากห้องไปนั้น เราเรียกมันว่า ความเป็นธรรมได้หรือไม่ และอาจารย์ทำสิ่งที่ชอบธรรมหรือเปล่า”
ทั้งห้องต่างพากันพร้อมใจตอบว่า ไม่เป็นธรรม
อาจารย์จึงย้อนถามกลับมาว่า “แล้วทำไมพวกเธอถึงยังพากันเงียบ ไม่มีใครกล้าที่จะพูดอะไรเลยกับเหตุการณ์เมื่อกี้”
อาจารย์ย้ำว่า เราทุกคนมีหน้าที่ที่จะต้องพูด เมื่อเห็นความไม่ยุติธรรมเกิดขึ้น
เมื่อไหร่ที่ทุกคนเงียบ ไม่ยอมลุกขึ้นมาปกป้องสิทธิของตัวเอง สิทธิของพวกเราก็จะค่อย ๆ จางหายไปทีละน้อย และศักดิ์ศรีของเราก็จะหายไปในที่สุด
สุดท้ายอาจารย์ได้พูดทิ้งท้ายไว้ว่า “ใครก็ได้ ไปตามเนลสันกลับมา เขาเป็นอาจารย์สอนกฎหมายของพวกคุณ ส่วนผมเป็นอาจารย์วิชาอื่น แค่เดินผ่านมาเฉย ๆ”