คนที่เก่งจริง เขาจะกล้าเดินไปข้างหน้าเพียงลำพัง

เรียนรู้ที่จะเดินเพียงลำพัง นี่สิคือวิถีของคนแกร่ง

1. หนทางของชีวิตนั้นยาวไกล จงเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นไม่ได้สนใจคุณเหมือนเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ

เพราะทุกคนต่างมีเส้นทางของชีวิตที่ต้องเดินเหมือนกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนถึงปลายทาง

อย่าให้ใครคนใดคนหนึ่ง หรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่งกลายเป็นทั้งหมดในชีวิตคุณ

2. ความซาบซึ้งทดแทนความผูกพันไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นใครเพื่อนหรือคนแปลกหน้า คุณต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม

แม้ในใจจะร่ำไห้ สะอื้นสักเพียงใด เพราะมนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ตัว ฉะนั้น อย่าไปคาดหวัง

ว่าจะมีใครดีต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไข หากใครคนหนึ่งไม่มีค่าเพียงพอให้คุณถนอม ก็ต้องฝึกปล่อยวาง ฝึกทิ้ง

3. กำแน่นเท่าใดก็สูญเสียมากเท่านั้น เหมือนกับการกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่น ทรายก็ร่วงออกจากมือมากเท่านั้น

ที่ควรถนอมจงรู้ถนอม เพราะเมื่อใดที่คุณสูญเสียไป สิ่งนั้น คนนั้น อาจเป็นสิ่งที่มีค่า ที่ทำให้คุณเจ็บปวด และเสียใจที่สุดก็เป็นได้

เมื่อใดที่รู้สึกสิ้นหวัง หากอยากร้องไห้ ก็ร้องออกมาเถอะ แต่เมื่อร้องจนหนำใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นยืนหยัดอีกครั้งให้ได้

4. อย่าเลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตา จงเรียนรู้ที่จะชื่นชมคนที่ความสามารถ และหากคุณคิดว่า

ตัวเองสู้คนอื่นเขาไม่ได้ อย่าได้น้อยเนื้อต่ำใจ เพราะคุณก็เป็นคนธรรมดาเหมือนคนอื่นทั่ว ๆ ไป

5. พ่อแม่คือคนที่รัก และปรารถนาดีต่อคุณมากที่สุด อย่าคิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน

อย่าคิดว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลา อันนี้ก็ถูกถูกในมุมของพ่อแม่ แต่ไม่สงสารพ่อแม่เหรอ ที่มีลูกไม่รู้จักโตสักที

6. ไม่มีอะไรเหมือนเดิม เพราะทุกสิ่งเปลี่ยนไปทุกเวลานาที อย่าเอาวิธีการเก่า ๆ มาแก้ไขปัญหา

คนสองคนรักกัน อาจไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา อย่าเอาแต่พร่ำเพ้อ อย่าเอาแต่เรียกร้อง

เพราะสิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคน ยิ่งใกล้ยิ่งห่าง ยิ่งใกล้ยิ่งกลายเป็นคนแปลกหน้า