สมัยเด็ก ๆ มักจะได้ยินผู้ใหญ่คุยกันและบอกว่า ใกล้จะเกษียณแล้ว อีกไม่กี่ปี
ผมก็ถามคุณพ่อว่า เกษียณคืออะไร พ่อก็ตอบว่า ก็คือการที่เราไม่ต้องทำงานแล้ว ไม่ต้องเข้าบริษัท
สามารถอยู่กับบ้านเลี้ยงดูลูกหลานเด็กเล็กกันไป ฯลฯ ท่านบรรยายร่ายยาวให้ฟังจนหลับ
พอโตขึ้นอีกหน่อย เข้าสู่วัยทำงาน ก็มักจะได้เห็นและได้มีประสบการณ์กับการเกษียณอายุของพี่ ๆ ที่ทำงานกันแทบจะทุกปี
บางคนร้องไห้ บางคนดีใจที่ไม่ต้องทำงานอีกแล้ว บางคนงง ๆ สับสนกับตัวเองว่า แล้วจากนี้ไปจะต้องทำอย่างไรกับชีวิตดี ฯลฯ
เมื่อประสบการณ์ทำงานเริ่มมากขึ้น เข้าสู่เทรนสมัยใหม่ ก็มักจะได้ยินเด็กรุ่นใหม่ ที่เพิ่งเข้าสู่วัยทำงานพูดเสมอว่า จะเกษียณให้เร็ว
บางคนบอกว่า อายุ 45 ก็จะเกษียณตัวเองออกไป ไม่ต้องทำงานในบริษัทแล้ว จะทำอะไรก็ทำได้ อยากมีอิสระทางการเงิน ฯลฯ
ท่านผู้อ่านล่ะครับ คิดจะเกษียณเมื่อไหร่ดีครับ ในมุมมองผมนั้น ผมคิดว่า การเกษียณอายุ คือ การที่เราไม่ต้องนั่งทำงานให้กับบริษัทนั้น ๆ
เมื่ออายุครบ 60 ตามที่กำหนดไว้ของแต่ละบริษัท แต่ชีวิตของเราไม่ได้เกษียณไปด้วย เรายังต้องดำรงชีวิตอยู่อีกต่อไป
ด้วยคนที่อายุ 60 สมัยนี้บางคนดูแทบไม่ออกเลยว่า นี่คือคนอายุ 60 กว่าแล้วจริงหรือ
พี่ ๆ หลายคนที่ผมรู้จัก วัย 60 กว่าแล้ว แต่ยังแบบว่า ดูเหมือน 40 ต้น ๆ มากกว่า ยังมีพลังกายพลังใจมากมาย
ที่ต้องการจะสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ๆ ให้กับตนเอง คนรอบข้างและสังคม บางคนก็มีกิจการเล็ก ๆ เป็นของตนเอง
ทำเอาสนุก และมีรายได้เป็นของแถม พอไปถามพี่ ๆ เหล่านี้ ส่วนใหญ่ก็จะบอกว่า เกษียณ มันก็คือ การที่เราออกจากบริษัทนั้น ๆ เท่านั้น
เราไม่ต้องทำงานให้กับบริษัทนั้นอีกต่อไป แค่นั้นจริง ๆ แต่ชีวิตเรายังต้องดำเนินต่อไป
เราไม่สามารถเกษียณอายุจากการใช้ชีวิตของเราได้เลย ถ้าเรายังมีชีวิตอยู่ หลายคนที่เกษียณจากการทำงานแล้ว หยุดทุกอย่างลงหมด
ไม่ทำงาน ไม่ทำอะไร อยู่ว่าง ๆ ที่สำคัญก็คือ ไม่เรียนรู้อะไรใหม่ ๆ เลย ซึ่งผลที่เกิดขึ้นก็คือ เราจะเห็นคนกลุ่มนี้รู้สึกห่อเหี่ยว
อับเฉา หมดพลังกายพลังใจไปเรื่อย ๆ แล้วก็จะเริ่มบ่นให้ฟังว่า ไม่มีอะไรทำ น่าจะมีการต่ออายุเกษียณออกไปอีกหน่อยให้เราได้ทำงานต่อ
บางคนที่เกษียณตัวเองออกมาก่อนกำหนด เพื่อที่จะอยากสบาย ๆ ไม่ต้องทำอะไร กลับกลายเป็นว่าอยู่ว่างแล้วรู้สึกตนเองไร้คุณค่า
หลายคนก็กลับไปทำงานเหมือนเดิม ไม่ใช่เพื่อเงิน แต่เพื่อให้ตนเองรู้สึกว่าชีวิตมีความหมาย
แต่อีกกลุ่มหนึ่ง เกษียณจากงาน แต่ไม่เคยหยุดที่จะเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ เลย ผมเห็นผู้ใหญ่ที่ผมเคารพหลายคน พอเกษียณจากงานแล้ว
ก็แค่ไม่ต้องทำงานประจำแค่นั้น แต่สิ่งที่ยังคงเห็นเป็นประจำก็คือ การเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ อยู่เสมอ บางคนก็เรียนรู้เรื่องของหุ้น การลงทุน
บางคนก็เรียนรู้ในเรื่องของธุรกิจขนาดเล็ก และเริ่มลงทุนทำอะไรเล็ก ๆ น้อย ๆ ด้วยตนเอง
หลายคนเริ่มผันตัวออกไปเป็นคนที่ช่วยเหลืองานสังคมมากขึ้น บางคนยังมีความรู้ติดตัวและอยากช่วยแชร์ความรู้
ก็เรียนรู้การเปิด blog เปิด เพจ facebook มี Instagram ของตนเอง เพื่อแชร์ความรู้ต่าง ๆ ด้วยความสนุกสนาน
พอมาเจอตัวกลับกลายเป็นว่า ท่าน ๆ เหล่านี้หน้าตาผ่องใส สดใสร่าเริงกว่าสมัยที่ยังทำงานอยู่ด้วยซ้ำไป
คนเราต้องการที่จะมีชีวิตที่มีความหมายอยู่เสมอ ดังนั้น การทำงาน หรือการลงมือทำอะไรบางอย่างที่ตนเองชอบ
นี่คือสิ่งที่คนเราต้องทำอยู่ตลอด แม้ว่าเราจะเกษียณจากงานประจำ แต่เราก็สามารถทำอย่างอื่นที่มีความหมายได้
อีกทั้งสมองคนเราต้องใช้มันอยู่เสมอเพื่อให้มันสดใส คิดได้เร็ว ไม่ว่าจะเป็นการอ่านหนังสือ การคิด การเล่นเกม ฯลฯ
ดังนั้น แม้ว่าท่านอยากจะเกษียณอายุจากการทำงานในอายุกี่ปีก็ตาม แต่เราไม่ควรจะเกษียณตัวเองจากการเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ
จริงมั้ยครับ…
ที่มา prakal