ลูกรัก.. ตอนที่ลูกยังเด็ก แม่ใช้เวลาทั้งหมด ค่อย ๆ สอนให้ลูกใช้ช้อน ใช้ตะเกียบคีบอาหาร
สอนลูกใส่รองเท้า สอนลูกกลัดกระดุม สอนลูกใส่เสื้อผ้า อาบน้ำให้ เช็ดอุจจาระและปัสสาวะให้ สิ่งเหล่านี้แม่ไม่เคยลืม
แต่หากวันหนึ่ง แม่เริ่มจำอะไรไม่ค่อยได้ หรือเริ่มพูดช้าลง ขอเวลาให้แม่สักหน่อย รอแม่ได้ไหม ให้แม่ค่อย ๆ คิด
บางครั้ง สิ่งที่แม่อยากจะพูดกับลูก แม่อาจจะไม่มีโอกาสพูดอีกต่อไป
ลูกรัก.. ลูกจำได้ไหม แม่สอนลูกกี่ร้อยครั้ง ลูกถึงพูดคำว่า “แม่” ได้
รู้ไหม แม่ดีใจมากแค่ไหน ที่ลูกเริ่มพูดเป็นประโยค
แม่ต้องตอบคำถามของลูกกี่ร้อยครั้ง กว่าลูกจะเข้าใจในสิ่งที่ลูกสงสัย
และหากวันหนึ่ง.. แม่ถามลูกซ้ำแล้วซ้ำอีกกับเรื่องเดิม ๆ ขอลูกอย่ารำคาญจะได้ไหม
ตอนนี้แม่อาจกลัดกระดุมเสื้อไม่ได้ อาบน้ำเองไม่ได้ กินข้าวอาจหกเลอะเสื้อผ้า ลูกอย่าเอ็ดแม่ได้ไหม..
แม่ก็มีความรู้สึก แม่ก็มีหัวใจ พูดกับใครไม่ได้ ทำได้ก็แค่กอดหมอนร้องไห้
ขอลูกจงอดทนและอ่อนโยนกับแม่ได้ไหม ขอเพียงลูกอยู่ข้าง ๆ แม่ก็รู้สึกอุ่นใจ
ลูกรัก.. วันนี้ขาของแม่เริ่มอ่อนแรง ยืนได้ไม่ค่อยนาน เดินเหินลำบาก ขอให้ลูกจับมือและพยุงแม่ไว้ เดินเป็นเพื่อนแม่ จนวันที่แม่จากไป ..ได้ไหม?
ที่มา นุสนธิ์บุคส์