ครั้งหนึ่ง มีกบตัวเล็ก ๆ หนึ่งฝูง ร่วมกันจัดการแข่งขัน เพื่อปีนขึ้นไปบนยอดต้นไม้สูง
กลุ่มชนชาวกบมากมาย มาชม และเชียร์การแข่งขันครั้งนี้ และการแข่งขันก็ได้เริ่มต้นขึ้น
พูดอย่างตรงไปตรงมาว่า ไม่มีกบตัวใดจะเชื่อว่า เจ้ากบตัวเล็ก ๆ เหล่านั้น จะปีนขึ้นไปจนถึงยอดต้นไม้ได้
มีเสียงพูดลอย ๆ มาให้ได้ยินเป็นต้นว่า
“พวกเขาไม่มีทางขึ้นไปถึงยอดได้หรอก มันยากลำบากขนาดนั้น” หรือ “พวกเขาไม่มีโอกาสประสบความสำเร็จหรอก ต้นไม้มันสูงขนาดนั้น”
เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ เจ้ากบตัวน้อย ๆ เหล่านั้นก็เริ่มร่วงหล่นลงมาทีละตัว ๆ กบบางตัวส่งเสียงร้องตะโกนว่า
“มันยากเกินไป ไม่มีใครทำได้หรอก” กบน้อยส่วนใหญ่จึงเริ่มเหนื่อยและยอมแพ้
แต่มีกบตัวหนึ่ง ยังคงปีนอย่างมุ่งมั่น สูงขึ้นและสูงขึ้น เจ้ากบตัวนี้ไม่ยอมแพ้เลยสักนิด มันยังคงตั้งหน้าตั้งตาปีนสูงขึ้น ๆ อย่างไม่ย่อท้อ
และเมื่อสิ้นสุดการแข่งขันแล้ว กบตัวอื่น ๆ ต่างยอมแพ้หมด ยกเว้นกบน้อยตัวนี้
ด้วยความพยายามสุดกำลัง มันสามารถปีนขึ้นสู่ยอดต้นไม้ และชนะการแข่งขันในที่สุด
กบทุกตัวอยากรู้ว่า เจ้ากบตัวน้อยตัวนี้ มีพลังในการปีนขึ้นไปสู่ยอดต้นไม้อันเป็นเป้าหมายจนสำเร็จได้อย่างไร
เรื่องกลับกลายเป็นว่า แท้จริงแล้ว เจ้ากบตัวน้อยผู้ชนะนั้น “หูหนวก”
เราเอง บางครั้งเมื่อเวลาจะทำงานใด ๆ ให้ประสบความสำเร็จ เราอาจต้องเป็นเหมือนกบตัวนั้นบ้าง
นั่นคือ ต้องทำตัวเป็นคนหูหนวกเสียบ้าง หยุดฟังเสียงทางลบ เสียงที่ทำให้เราท้อถอยและขาดพลัง
พยายามฟังและคิดเชิงบวก ความฝันทั้งหลายที่เรามี เราสามารถทำให้มันเป็นจริงได้ ด้วยความพยายามอย่างสุดกำลัง
และด้วยการให้กำลังใจตนเองอยู่เสมอ จงอย่าคิดมาก เวลาที่มีคนคอยบั่นทอนกำลังใจเราด้วยคำพูดเชิงลบ หรือคำสบประมาทเรา
เราทำได้ ถ้าเราเชื่อมั่นว่า เราทำได้ จงอย่าได้นำเสียงนกเสียงกา ที่คอยบั่นทอนเรา มาทำให้หมดแรง
ที่มา prakal