หลายคนประกาศกร้าวในช่วงหนุ่มสาวว่า ยุคของผัวเดียวเมียเดียวจบไปแล้ว ยุคหลายผัวหลายเมียมาถึงแล้ว
ใครยังรักษาศีลข้อสาม ถือว่าเชย ไม่ยอมรับความจริง โลกสวยไม่เข้าท่า สิ่งที่เกิดขึ้นก็คือ คนที่ใช้ชีวิตตามความเชื่อแบบนั้น
ส่วนใหญ่มักแก่ตัวลงสู่ความเงียบเหงา และความไม่เข้าใจ ว่าตัวเองผิดพลาดอย่างไร ทำไมถึงรู้สึกผิดปกติอยู่เกือบตลอดเวลา
ตัดเรื่องความถูกผิดทิ้ง ตัดเรื่องศีลธรรมออกไป เหลือแต่เรื่องของความรู้สึกทางใจ เราจะพบว่า
ใช้ชีวิตอย่างไรไปนาน ๆ ความรู้สึกทางใจจะเกิดขึ้นตามนั้น ซึ่งก็วัดได้อย่างดีว่า อะไรใช่ อะไรไม่ใช่
ถ้ามองเสียแต่เนิ่น ๆ ว่าการใช้ชีวิตคู่ คือการเปลี่ยนแปลงไปสู่ตัวตนที่ดีขึ้น ชีวิตคู่ก็คือแบบฝึกหัด
ที่จะเอาความเห็นแก่ตัวออกไป แล้วเอาความเห็นอกเห็นใจคนอื่นเข้ามา มีสมาธิ โฟกัสอยู่กับคนคนเดียว กระทั่งเหลือใจเดียว
สงบได้กับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ไม่ใช่หลายใจวอกแวกกับใครบ้างก็ไม่รู้ แต่ถ้าคำว่าชีวิตคู่ไม่เคยอยู่ในหัว มีแต่กลัวจะไม่ได้เปลี่ยนรสชาติ
อันนั้นจะนำไปสู่การไม่มีใจจริงให้ใคร ไม่มีสมาธิที่จะโฟกัสอยู่กับใคร ไม่พัฒนาความเห็นอกเห็นใจใคร
จิตจึงนิ่งไม่เป็น เห็นแต่ความว้าวุ่นไปกับคาวกามที่ผิดแผก จึงยากจะมีความรู้สึกดี ๆ สะอาด ๆ ให้ตัวเอง
คนเราไม่มีทางรู้สึกถูกต้อง จากการทำร้ายจิตใจคนอื่นไปเรื่อย ๆ บอกเลิกกับใครต่อใครไปเรื่อย ๆ เพียงเพื่อจะพบว่า เหลือตัวเองอยู่คนเดียว
เป็นคนเดิม คิดแบบเดิม เห็นแก่ตัวเท่าเดิม เหมือนชีวิตผ่านไป ไม่ได้พัฒนาจิตใจขึ้นเลย จิตดิบอย่างไรก็ดิบอย่างนั้น
หรือหนักกว่านั้น ไม่เห็นแววสุกสว่างกว่าเคยแม้แต่น้อย สุดท้ายสิ่งที่นึกว่าเป็นสีสัน เหลือแค่ความฝันที่จับต้องไม่ได้
เป็นที่ยึดเหนี่ยวของจิตใจไม่ได้ โดยเฉพาะในยามเบื่อหน่ายความรู้สึกทางเพศ แล้วต้องการความสงบสุขทางใจ
แล้วมองไปมองมา ก็เห็นแต่ใจที่ไม่จริงของตัวเอง จะกวาดตาหาใคร ก็เจอแต่ความรู้สึกที่ผิวเผิน ผ่านมาเพื่อจะผ่านไปทั้งนั้น
และเหมือนเหลือเวลาไม่พอ ที่จะรู้จักกับชีวิตแบบลงหลักปักฐานกับใครเสียทีด้วย ครั้นจะไปบวชก็บวชไม่ลง
เพราะรู้ตัวว่าขี้เหงา ชนิดสายเกินแก้ ตอนเลือกคู่ คุณอาจไม่ทราบว่า ตัวเองเลือกคู่พัฒนาหรือคู่เสื่อมกันแน่
แต่การเลือกที่จะรักษาชีวิตคู่ สุดท้ายแม้ไม่สำเร็จ แม้ล้มเหลว แม้ต้องแยกทาง อย่างน้อยคุณก็ผ่านแบบฝึกหัด
ที่จะมีใจเดียว มีใจที่ไม่รู้สึกผิดปกติ ไม่มีดวงจิตที่แตกแยกเป็นเสี่ยง ๆ ไม่ต้องฟุ้งซ่านคิดถึงใครต่อใครในทางต่ำมั่วไปหมด