อย่าแคร์คำพูดของคน ที่ไม่ได้หาเงินให้คุณใช้ อย่าสนใจคนที่ไม่รู้จักคุณดีพอ
คำพูดเป็นเหมือนดาบสองคม เวลาที่ใครบอกเล่าอะไรให้แก่คุณ มันมีทั้งดีและไม่ดี
คำพูดของคนอื่น อาจมีอิทธิพลต่อคุณมากเหลือเกินในบางเวลา แต่อย่าปล่อยให้มันครอบงำคุณได้
และก่อเกิดเป็นทุกข์ ถึงแม้คุณจะพยายามทำดีเท่าไหร่ ก็คงไม่สามารถทำให้ทุกคนพอใจได้
จึงเป็นเรื่องธรรมดา ที่คุณต้องเจอทั้งคนที่ชอบคุณ และไม่ชอบคุณ
หากคุณเจอคนที่เขาไม่ชอบคุณ และมันเป็นเรื่องที่คุณเองก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้ ทั้งที่เป็นเรื่องที่ดี ก็ช่างเขา…
สิ่งที่คุณต้องทำคือ “หยุดแคร์” หรือเก็บคำพูดของเขามาใส่ใจ และคิดไว้เสมอว่า เขายังไม่รู้จักคุณดีพอ
ส่วนคนที่รู้จักคุณดีพอ เขาจะยอมรับในสิ่งที่คุณเป็น
พร้อมรับฟังและคอยตักเตือนคุณ เวลาคุณทำอะไรไม่ดี อยู่เคียงข้างคุณ ในวันที่คุณเสียใจ
แต่กับคนที่ไม่รู้จักคุณ เขาจะไม่แคร์เลย ว่าคุณจะรู้สึกอย่างไร
หลายครั้งอาจเกิดความเข้าใจผิด และนินทาคุณ โดยไม่ถามอะไรเลย
ดังนั้น หากคุณมัวแต่แคร์คนที่ไม่รู้จักคุณดีพอ ก็จะทำให้เกิดความเครียดโดยเปล่าประโยชน์
ส่วนคนที่รู้จักคุณดี เขาจะรักและเข้าใจ บุคคลเหล่านี้ต่างหาก ที่ต้องแคร์และใส่ใจเขา
ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว คู่รัก เพื่อนสนิท ฯลฯ เพื่อที่จะได้เป็น “คนสำคัญ” ของกันและกันตลอดไป
ดั่งคำที่ว่า เขาจะ “พูด” ถึงคุณยังไงก็ช่างเขา
เขาจะ “วิจารณ์” สิ่งที่คุณทำยังไงก็ช่างเขา
ถ้าคุณพอใจที่จะ “เป็น” และพอใจที่จะ “ทำ” ก็ไม่เห็นต้องแคร์ ไม่ต้องเอามาใส่ใจ
เขาไม่ได้มาหา “เงิน” ให้คุณใช้ ไม่ได้หา “ข้าว” ให้คุณกิน
คนที่ “นินทา” คุณที่สุด คือคนที่ “อิจฉา” คุณที่สุด
ปล่อยให้เขาหัวคุณะใส่คุณดัง ๆ แต่ลึก ๆ ในใจ เขาก็รู้สึก “ด้อยกว่า” อยู่ดี
ส่วนคุณก็หัวเราะเขาเบา ๆ แต่รู้สึก “เหนือกว่า” แบบเงียบ ๆ
ที่มา เฌอมาณย์ รัตนพงศ์ตระกูล