ชีวิตคนเรา เหมือนเป็นผู้เล่นในทุกสนามแข่งขัน แข่งกับคนอื่น แข่งกับเวลา แข่งกับโชคชะตา รวมถึงแข่งกับตัวเอง
เมื่อเด็ก.. ต่างมีคนชมเชยดีใจ เพียงเพราะวิ่งแข่งชนะ
เมื่อเรียน.. สอบแข่งขันหรือสอบได้เกรดดี เป็นที่หนึ่ง จะได้รับรางวัลและการชื่นชมยินดี
เป็นการปลูกฝังให้เราต้องเป็นเพียง “ผู้ชนะ” โดยไม่รู้ตัว อยากเอาชนะ จนตกอยู่ในภาวะแพ้ไม่เป็น
ที่จริงแล้วเราอยู่ในสังคม ที่มีผู้คนรอบตัวหลากหลาย ทั้งความคิด ความเห็น ความชอบ
เรายังต้องเรียนรู้ ที่จะอยู่ร่วมกับคนอื่นอย่างมีความสุข และมีสายสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน
หลายความคิด หลายความเห็น หรือคำพูดของคนรอบตัว ไม่ได้เป็นสิ่งที่เราเห็นด้วยเสมอไป
ตัดความรู้สึกว่า “ความคิดฉันถูก” ออกไปก่อน เพราะความคิดของคนอื่น ก็ไม่ได้ผิดไปเสียทั้งหมด
เปิดใจรับฟังโดยไม่ตัดสิน ฟังให้ได้ยินว่า สิ่งที่เขาต้องการสื่อสารคืออะไร ฟังให้เข้าใจถึงเหตุผลและที่มา
หลายความคิดเห็นของเขา ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน เป็นเพียงแง่คิดหรือมุมมอง ที่อาจไม่เหมือนกัน
ลองปรับความคิดของเรา แล้วจะมองเห็นความคิดใหม่ ๆ มุมมองใหม่ ๆ เรียนรู้ที่จะ “ยอมรับ” บ้าง
คำพูดและความเห็นของเรา ไม่จำเป็นต้องถูกต้องที่สุดเสมอไป เราอาจจะชนะด้วยคำพูดที่เฉียบแหลม
เอาชนะด้วยการกระทำที่เหนือกว่า แต่ในใจของผู้แพ้ ย่อมมีแต่ความเกลียดชัง และรอวันเอาคืน
หากเราต้องเอาชนะกันด้วยความคิด คำพูด และการกระทำไปเสียทุกครั้ง คงเป็นแค่ชัยชนะจอมปลอม
เพราะไม่ได้เกิดจากการร่วมแรงร่วมใจ มีแต่สร้างความขัดแย้ง ทำลายความสัมพันธ์อันดีต่อกัน
ความอยากเอาชนะคนอื่น จึงไม่สามารถเอาชนะใจใครได้
เราไม่จำเป็นต้องชนะไปหมดทุกเรื่อง เลือกชนะในเวลาที่เหตุและผลเอื้ออำนวยก็พอ
อย่าเอาชนะเพราะอารมณ์ และอย่าบังคับให้เขาต้องยอมเชื่อฟัง เพราะจะไม่มีสิ่งดี ๆ เกิดขึ้นเลย
สิ่งที่ทิ้งไว้มีเพียงบาดแผลทางใจ และความเกลียดชัง ที่จะมีไปอีกนานเท่านาน
“แพ้ให้เป็น” ไม่ได้เป็นความพ่ายแพ้ หรือเป็นการยอมแพ้ แต่เป็นการยอมรับความคิด
และการกระทำที่แตกต่างของคนอื่น เป็นเส้นทางที่เราได้ตัดสินใจเลือกด้วยตัวเอง
“ยอมแพ้” เพื่อให้คนอื่นได้ชนะบ้าง ไม่จำเป็นต้องทะเลาะกัน เพื่อให้เรื่องราวกระจ่างชัดทุกเรื่อง
“ยอมถอยสักก้าว” เพื่อรักษาความสัมพันธ์อันดี ไม่ทำลายมิตรภาพ และความผูกพันที่มีต่อกัน
เปิดใจให้กว้าง ให้โลกเป็นผู้พิสูจน์ความจริง คนไม่ดี เรื่องราวไม่ดี ปล่อยผ่านไปบ้าง
วางอคติ และความยึดติดของตัวเองลง ลองปิดตา แล้วใช้ใจ ไม่สำคัญเลยว่าใครจะชนะ
เพราะสุดท้ายสิ่งที่เรายึดมั่นกันนักหนา “ล้วนว่างเปล่า” และมันก็เป็นเช่นนั้น..เสมอมา