เช้าวันหนึ่ง ภรรยาบอกกับสามีว่า “วันนี้ฉันจะกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ คุณจะขับรถไปส่งฉันหน่อยได้ไหม ฝนตกหนักแบบนี้ ไปรถโดยสารไม่สะดวกเลย”
สามีซึ่งหน้าตาบูดบึ้งมาตั้งแต่เช้า ไม่ตอบภรรยา แต่กลับกระชากเสียงถามกลับไปว่า
“เมื่อวานเธอซื้อเสื้อใหม่มาใช่ไหม เธอรับปากฉันแล้วนะ ว่าจะไม่ใช้เงินฟุ่มเฟือย
เรายังต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ส่งลูกเรียน ค่าใช้จ่ายเยอะแยะ ทำไมไม่ช่วยกันประหยัด”
ภรรยาพูดออกมาเสียงเบา ๆ อย่างคนรู้สึกผิดว่า “ที่แท้คุณโกรธเรื่องนี้นี่เอง”
เธอก้มหน้าจัดเสื้อผ้าเงียบ ๆ แล้วบอกสามีว่า “วันนี้มีรถโดยสารเข้าเมืองแค่เที่ยวเดียว ฉันคงต้องรีบไปแล้วล่ะ คุณไม่ต้องไปส่งก็ได้”
แล้วเธอก็เดินออกจากบ้านไป โดยที่สามีไม่สนใจเลย เพราะยังโกรธอยู่มาก
ประมาณครึ่งชั่วโมงผ่านไป สามีได้ยินเสียงเอะอะบนถนน จึงออกไปดู
เขาได้ยินผู้คนตะโกนกันว่า “ฝนตกหนักน้ำเซาะตลิ่ง จนสะพานเข้าเมืองขาด มีรถเมล์คันหนึ่ง ตกลงไปในน้ำด้วย”
สามีได้ยินดังนั้นก็ตกใจมาก เขารีบวิ่งไปที่แม่น้ำทันที เมื่อไปถึง เขาเห็นรถเมล์ที่ถูกเก็บกู้จากน้ำ
เหลือเพียงซากเหล็ก สัมภาระ กระเป๋าต่าง ๆ ของผู้โดยสารกระจัดกระจาย มีการหามร่างของผู้เสียชีวิต คนแล้วคนเล่าขึ้นมาจากแม่น้ำ
ชายหนุ่มเฝ้ามองหาภรรยา แต่ก็ไม่พบ เขาเสียใจจนแทบสิ้นสติ เฝ้าถามหน่วยกู้ภัยที่ทำงานอยู่ว่า
“เห็นภรรยาผมบ้างไหม เธอใส่เสื้อสีแดง กางเกงสีดำ” ทุกคนส่ายหน้าบอกว่าไม่เห็น เวลาผ่านไปจนเกือบเย็น กู้ภัยหยุดการทำงาน
เพราะไม่มีผู้เสียชีวิตที่หาพบแล้ว จึงบอกชายหนุ่มว่า “ตัดใจเถอะนะ ภรรยาของคุณคงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว”
เขาเดินกลับบ้าน เหมือนคนไร้วิญญาณ ร้องไห้คร่ำครวญไปตลอดทาง ในใจของเขาเฝ้าแต่โทษตัวเองว่า
“ทำไมเราไม่ขับรถไปส่งเธอนะ เราไปด่าเธอทำไมว่าใช้เงินฟุ่มเฟือย แค่เสื้อตัวเดียวมันจะราคาเท่าไหร่กัน”
แต่พอกลับถึงบ้าน เขาเห็นภรรยานั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร มีอาหารตั้งอยู่เต็มโต๊ะ
ในมือเธอมีเสื้อกันหนาวเก่า ๆ ตัวหนึ่ง ซึ่งเธอกำลัง เย็บซ่อมชายเสื้อที่รุ่ยอยู่
“คุณไปไหนมาคะ” ภรรยายังพูดไม่ทันจบ สามีก็ตรงเข้าไปกอดเธอจนแน่น
“คุณเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม วันนี้ฉันมัวแต่เอาเสื้อไปคืนที่ร้าน เสียเวลาอ้อนวอนให้เขารับคืนตั้งนาน
ก็เลยไปขึ้นรถเมล์ไม่ทัน อากาศจะหนาวแล้ว ฉันเลยรื้อเสื้อเก่ามาซ่อม
ก็พอใส่ได้อีกหลายปีนะคะ ฉันนี่แย่จริง ๆ ของเก่าก็มี จะไปซื้อของใหม่มาทำไม”
เรื่องบางเรื่อง เราโกรธจนลืมไปว่า มันไม่สำคัญเทียบเท่ากับ “ความสุข” ของคนที่เรารัก
คนเรามีเวลาในโลกนี้จำกัด เวลาที่ใช้ร่วมกันยิ่งจำกัด อะไรที่ไม่สำคัญมากพอ ก็อย่านำมาเป็นอารมณ์มากมายนักเลย
ที่มา b a n g p u n s a r a