ผมทิ้งเมียกับลูกมาเพื่อคนที่รัก สุดท้ายก็ไปคว้าเอาคนชั่วมา
“มันก็สมกันแล้วไม่ใช่หรือ” คนเราพอคบกันนาน มันก็ไม่ตื่นเต้น มันเบื่อ พูดอะไรก็ไม่เข้าหู
ยิ่งมีของใหม่เข้ามาทำให้ตื่นเต้น ใจก็ยิ่งเตลิด สาวกว่า เอ๊าะกว่า ขี้อ้อน เอาใจเก่งมากกว่า
ผมหลงหัวปักหัวปำ ลืมทุก ๆ อย่างที่เคยสร้างกันมากับภรรยา ลืมความดีของผู้หญิงที่รักผมมากที่สุดในชีวิต
ลืมลูก ลืมครอบครัว ลืมหน้าตาทางสังคม ลืมเพื่อนฝูง คิดแต่อยากได้ อยากมีแฟนใหม่ อยากมีสังคมใหม่
จนวันหนึ่งก็ได้มา เมียเด็กที่เอาแต่ใจ ประเคนให้เท่าไหร่ก็ไม่เคยพอ แถมยังแอบคุย แอบกิ๊กกับผู้ชายอื่นไปทั่ว
เพื่อให้เราตามหึงตามหวง แรก ๆ มันก็สนุกดีหรอก แต่นานไป บ้านก็อยากได้ รถก็อยากได้
ด้วยความโง่ บวกความควายล้วน ๆ ของผม ก็หามาให้ พอมันได้ทุกอย่าง มันกลับบอกว่า ผมไม่ดี
ผมไม่หล่อ หัวล้าน อ้วน ผมไม่ดูแลตัวเอง ผมให้ได้ไม่มากพอ ผมพยายามง้อ เพราะเคยทำอดีตพัง
อยากจะเริ่มต้นใหม่ พยายามตามใจ อยากได้เมียสวย ต้องหาเงินให้มันเข้าคอร์สทำหน้า ให้เงินมันแต่งตัว
พามันไปกิน ไปเที่ยว ทั้ง ๆ ที่อยู่กับเมียเก่า ไม่เคยแม้จะหยิบยื่นเงินให้ใช้สักบาท ไม่เคยให้อะไรสักอย่าง
วันนี้จับได้ว่ามันมีชู้ ผมแทบอยากจะฆ่ ามันทั้งคู่ แต่มันพูดมาคำหนึ่งว่า ผมยังทิ้งเมียกับลูกมาได้ มีหรือที่จะรักมันจริง
ผมหยุด.. น้ำตาผมไหล เลยปล่อยมันทั้งคู่ไป คิดถึงอดีตเมียกับลูก ก็ทำได้แต่นั่งร้องไห้
วันนี้ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว ผู้หญิงที่ยอมทนยอมลำบากกับผม ยอมทุกอย่างเพราะเขารักผม ผมกลับทำร้ายเขาไม่มีชิ้นดี
ทำลายลูกเพราะทอดทิ้งเขามา ทำลายทุก ๆ คนที่เคยมองว่าผมดี หากมีเมียดีอยู่แล้ว “อย่าโง่เหมือนผม”
หากมีครอบครัวอบอุ่นอยู่แล้ว อย่าโง่ อย่าทอดทิ้งพวกเขามา คิดถึงความดีของเมียแล้วผมก็ร้องไห้ออกมา
ไม่อายสักนิด เขาดีมากจนผมรู้สึกขยะแขยงตัวเอง ไม่กล้ากลับไปสู้หน้าเขา
ที่มา thatlikegood