ที่สนามบินนานาชาติระดับโลก มีนักธุรกิจหญิงแต่งตัวดีคนหนึ่ง
จำเป็นต้องรอเปลี่ยนเครื่องบิน เป็นเวลาถึง 3 ชั่วโมง
เพื่อไปจุดหมายปลายทาง เธอจึงตัดสินใจเดินไปซื้อหนังสือ 1 เล่ม และคุกกี้ 1 ห่อ
จากนั้นก็หาที่นั่ง เพื่ออ่านหนังสือ และกินคุ้กกี้ฆ่ าเวลาไปพลาง ๆ
เธอสอดส่ายสายตามองหาที่นั่งได้ 1 ที่ ข้าง ๆ เธอมีชายหนุ่ม ซึ่งนั่งเหยียดกายอย่างไม่สนใจใคร
สักครู่หนึ่ง ขณะที่เธออ่านหนังสือ ชายหนุ่มก็ยื่นมือมาหยิบขนมคุกกี้ออกจากถุง
ซึ่งวางอยู่ระหว่างคนทั้งสอง แล้วกินมันทีละชิ้น เธอมองเขาด้วยความโกรธ
แต่ไม่ต้องการทำให้เรื่องวุ่นวาย เธอจึงทำเป็นไม่สนใจ เธอเริ่มรู้สึกเบื่อที่จะกินคุกกี้ และเฝ้ามองนาฬิกา
ในขณะที่ชายหนุ่มซึ่งเป็นขโมยผู้ไร้ยางอาย กำลังกินมันเรื่อย ๆ เธอเริ่มโมโห และคิดในใจว่า
“ถ้าฉันไม่ใช่ผู้ดีมีการศึกษาแล้วล่ะก็ ฉันจะชกหน้าเจ้าหมอนี่ให้แหลกไปเลย”
ทุกครั้งที่เธอหยิบกิน 1 ชิ้น ชายหนุ่มก็หยิบมันกิน 1 ชิ้น ทั้งสองส่งสายตามองกัน
เมื่อคุกกี้เหลือเพียงชิ้นสุดท้าย เธอหยุด และอยากรู้ว่าชายหนุ่มจะทำอย่างไร
ชายหนุ่มค่อย ๆ หยิบคุกกี้ชิ้นสุดท้าย แล้วหักออกเป็น 2 ชิ้น ส่งให้เธอครึ่งชิ้น และกินเองครึ่งชิ้น
เธอรับคุกกี้จากชายหนุ่มอย่างรวดเร็ว และคิดในใจว่า
“เขาช่างเป็นคนไร้มารยาทสุด ๆ ช่างไร้การศึกษา ไม่มีแม้แต่พูดขอบคุณสักคำ”
เธอลุกขึ้นหยิบข้าวของทั้งหมด แล้วตรงไปยังประตูขึ้นเครื่อง ไม่แม้แต่เหลียวหลัง
กลับมามองหัวขโมยผู้ไร้มารยาท ซึ่งยังนั่งอยู่ที่เดิม ภายหลังจากขึ้นเครื่อง และนั่งประจำที่อย่างสบายแล้ว
เธอก็หยิบหนังสือที่อ่านค้างอยู่ขึ้นมาอีกครั้ง ในขณะที่หยิบหนังสือจากกระเป๋า ก็พบว่ามีขนมคุกกี้ 1 ห่อ
เธอตกใจมาก ถ้าคุกกี้ของฉันยังอยู่ที่นี่ ก็แปลว่าคุกกี้ห่อนั้นเป็นของชายหนุ่มที่ “แบ่งให้เธอกิน”
เธอลุกขึ้นทันที แล้ววิ่งออกจากเครื่องบินไปยังที่นั่งของชายหนุ่ม แต่คงเหลือแต่ที่นั่งว่างเปล่า
มันสายไปเสียแล้วที่จะได้ขอโทษชายหนุ่ม ระหว่างเดินกลับเข้าเครื่อง เธอรู้สึกเจ็บปวดหัวใจ
เธอนั่นเองที่ไร้มารยาท เป็นหัวขโมยที่ไร้การศึกษาตัวจริง
มีกี่ครั้งในชีวิตของคนเรา ที่ค้นพบในภายหลังว่า สิ่งที่เกิดขึ้นนั้นมันไม่ใช่เรื่องจริง มันเป็นการเข้าใจผิด
มีกี่ครั้งในชีวิต ที่เราขาดความไว้วางใจผู้อื่น และทำให้เราตัดสินผู้อื่นจากความคิดเย่อหยิ่งของเราเอง
ซึ่งห่างไกลจากความเป็นจริงมากมาย นี่แหละที่ทำให้เราต้องคิดซ้ำแล้วซ้ำอีก ก่อนจะตัดสินผู้อื่น
หลาย ๆ สิ่งไม่ได้เป็นอย่างที่เห็น ควรมองผู้อื่นในแง่ดี แล้วคอยสงสัยตัวเองว่า
“เรามองโลกในแง่ดีพอแล้วหรือยัง” “เราเคยแบ่งปันอะไรแก่คนอื่นบ้างหรือไม่”
ที่มา create-readin